Poznaj Chianti i zakochaj się w głębi wyrafinowanego smaku!
Kto z Nas nie słyszał choć raz o Chianti – winie, które jest częścią włoskiej kultury? Obecnie to jedno z najpopularniejszych czerwonych włoskich win na świecie, a jego ojczyzna Toskania, region w środkowych Włoszech, położony pomiędzy Florencją a Sieną to najczęstszy z kierunków w enoturystyce. Wino to nie raz pojawiało się na płótnach artystów czy też wplatało się po prostu w ich codzienność. Nawet Hannibal Lecter w „Milczeniu owiec” docenił zalety Chianti. Specjalnie podkreśliłem wcześniej kolor tego wina, bo jeszcze do 1930 r. nazwa Chianti odnosiła się także do win białych. Dzisiaj zapytanie o białe Chianti jest uważane za faux pas. Już chyba żaden restaurator nie wyobraża sobie karty win bez tej pozycji. Pomimo swojej sławy i popularności w Polsce wciąż sprawia kłopoty w wymowie. „Czanti”, „szanti” to błędy, które słyszę najczęściej. Kiedyś odebrałem telefon i padła nazwa „sziantaj”. Moja reakcja była błyskawiczna: „Nie mamy w ofercie chińskiego wina”. Potrwało dłuższą chwilę zanim ustaliliśmy, że chodzi właśnie o Chianti [ kianti].
Pod nazwą Chianti kryją się setki producentów i tysiące win, a to oznacza ogromną różnorodność stylów i jakości. To, co je wszystkie łączy to szczep ( odmiana winogron) Sangiovese. Sam w sobie dający wina raczej cierpkie i trudne do wypicia. Na szczęście w ramach apelacji dozwolone jest używanie domieszek innych odmian winogron, nawet białych jak Malvasia czy Trebbiano, ale max. 25%.
Z jednej strony Chianti to wina wielkie, ciężkie o ciemnym wiśniowym kolorze, bogactwie aromatów a z drugiej lekkie, blado czerwone, o zapachu fiołków i wiśni, przez złośliwych nazywane „sikaczami” lub winami stołowymi. Żadnego z tych win, jednak stołowym nazwać nie można, bo posiadają status DOCG ( Denominazione di Origine Controllata e Garantita). Ta ( tak naprawdę to każda apelacja ) najwyższa włoska apelacja określa dokładnie jak powinna przebiegać produkcja tego wina: dozwolone odmiany winogron, obszar ich pochodzenia, dopuszczalny zbiór z hektara, sposób i czas dojrzewania a nawet zawartość alkoholu. Tak więc skojarzenie Chianti z winem stołowym może brać się jedynie z faktu, że trunek ten umieszczany jest również w butelkach typu Fiasco – pękatych, z okrągłym dnem i w charakterystycznym koszyczku z plecionki – mających biesiadny charakter. O ile w XVI w. kiedy używano butelek o dużej pojemności, gdzie najmniejsza metadella miała 1.4 litra stosowanie koszyka do transportu było ze względów bezpieczeństwa jak najbardziej wskazane o tyle w naszych czasach jest to wyłącznie chwyt marketingowy. Od lat 50-tych ani butelki ani koszyki nie są już ręcznie wyrabiane. Wino smakuje równie dobrze z butelki w koszyczku jak i tej zwykłej typu „Bordeaux”, aczkolwiek ta pierwsza lepiej prezentuje się po opróżnieniu, jako świecznik.
Jeżeli chodzi o upodobania kulinarne to Chianti Classico dzięki garbnikom i owocowości doskonale będzie się komponować ze stekiem po amerykańsku bogatym w tłuszcz i proteiny. W połączeniu z czerwonym mięsem i jego strukturą znika wrażenie cierpkości i wino staje się bardziej krągłe w ustach. Ale może nie będę już więcej pisał o walorach smakowych tylko najlepiej będzie jak przekonacie się o tym sami. SmacznegoJ
O wiele wyższy poziom reprezentuje apelacja ( kontrolowana nazwa pochodzenia i zakres norm prawnych ) Chianti Classico i wino z nią związane o tej samej nazwie. W czasach średniowiecza zarówno Siena jak i Florencja rościły sobie prawa do tej prowincji. Miasta po raz pierwszy postanowiły rozstrzygnąć spór bezkrwawo. Z pierwszym pianiem koguta z obydwu miast naprzeciw siebie mieli wyruszyć jeźdźcy. Miejsce ich spotkania miało wyznaczyć granicę wpływów poszczególnych miast. Mieszkańcy Sieny wybrali białego, tłustego koguta a Florencji – czarnego i wychudzonego. Biały kogut zapiał i obudził jeźdźca o świcie natomiast czarny, wygłodniały kogut zaczął piać już dużo wcześniej w nocy, upominając się o jedzenie. W związku z tym jeździec z Florencji ujechał znacznie dalej wręcz pod Sienę. W ten sposób większość terenów Chianti przypadła Florencji a wszystkie wina Chianti Classico są oznaczone symbolem Gallo Nero czyli Czarnego Koguta. Chianti Classico to większe wymagania nałożone w ramach „zawężonej” apelacji tj. m.in. minimalna zawartość alkoholu 12% jak też dominująca ( 80% ) pozycja szczepu Sangiovese. Finalnie daje nam wina bardziej garbnikowe i zrównoważone w smaku.
